Regendruppels en Zonneschijn

Ze liep de weg naar zee.
Dat deed ze elke dag.
Maar waarom was zij hier?
Haar man ging toch altijd mee?

Samen naar het strand.
En kijkend naar de golven,
Genietend van de zon,
Liepen we hand in hand.

Waar is hij nou…?
Oh ja, ik weet het weer.
Hij ging op reis
En zei: “ik hou van jou”.

Waar ging hij dan naar toe?
Ik vergeet zoveel.
Ik ga maar weer naar huis.
Voel me ineens zo moe.

Ze kijkt nog even naar de zee.
Voelt dan een warme gloed.
Achter de wolken in de zon,
Ziet ze hem, héél tevree.

Ik ben nu alleen,
Ik weet weer.
En de wandelingen met hem.
Houden mij nu op de been.

Heb nog eventjes geduld.
De tijd is bijna daar
dat je duidelijkheid zult krijgen.
Want daar verlang je naar.

Maak je hoofd eens even leeg,
luister naar je gevoel.
Nu lijkt alles nog zo duister.
Maar dit heeft ook zijn doel.

Blijf maar in het hier en nu,
kijk niet uit naar morgen.
Geef liefde daar waar nodig is.
En maak je geen zorgen.

Heb nog eventjes geduld,
dans maar in de regen.
Alles komt uiteindelijk goed.
Dat voelt als een zegen.

Ze hebben mij een naam gegeven.
Ik heet Stil Verdriet.
Onzichtbaar voor een ander
leid ik mijn eigen leven.

Ze hebben maskers voor gedaan
en verstoppen mij.
Zo lijkt het voor de anderen
dat alles goed blijft gaan.

Waarom moet ik blij zijn,
terwijl ik heel hard huil?
Waarom mag ik niet schreeuwen
en houd je mij zo klein?

Maar als het om je heen verstilt,
voel jij de chaos in je hoofd.
Stil Verdriet laat zich dan horen,
totdat je eindelijk luisteren wilt.

Neem mij maar bij de hand.
Toon mij maar aan de wereld.
en terwijl de tranen vloeien,
gooi jij je maskers aan de kant.

Eindelijk kan ik mijzelf zijn,
Stil Verdriet mag zichtbaar worden.
Samen huilen, samen lachen.
De storm gaat liggen, het leven wordt fijn.

Soms denk ik iets te begrijpen
en lijkt het achteraf verkeerd.
Wat is wijsheid, wat is waarheid?
Op welke manier worden levenslessen geleerd?
Wie heeft hier een antwoord op?
Wat is goed en wat is fout?
Vele wegen leiden naar Rome.
Een gezegde, al heel erg oud.

Mijn gelijk, of jouw gelijk?
Ik sta hier en jij staat daar.
Wie kan mij het antwoord geven?
Misschien zijn beide meningen waar.
Ieder denkt gelijk te hebben
in en wereld, zo verdeeld.
Wanneer komt er respect voor de ander,
zodat er eindelijk wordt geheeld?

Ik kan het niet begrijpen.
Zoveel pijn, zoveel verdriet.
Oorlogen komen niet ten einde.
Mensenlevens tellen niet.
Wat ik wel zou kunnen begrijpen is:
 dat om een einde te maken aan al die strijd.
Je in liefde zal moeten leven,
Volgens mij de hoogste tijd!

Wat als het ineens donker is
en stilte je omringt?
Geen ritselende bladeren,
Geen vogeltje dat zingt.

De wereld is in rep en roer.
De mens gaat zich bezinnen,
Wat is er allemaal fout gegaan?
Hoe kunnen we weer beginnen?

Wat als verschillen kleiner worden?
Rijk en arm niet meer bestaan?
Als haat en liefde hand in hand,
aan de basis zullen staan?

Het besef zal zeker groeien,
niets zal hetzelfde blijven.
Alles wat verstopt was,
zal boven komen drijven.

Wat als het Licht gaat schijnen
en vreugde je omringt?
een weelderige natuur.
Een vogel die weer zingt.

Ken jij het Land van Niemand al?
Ik wil daar graag naar toe.
Je mag er fijn jezelf zijn.
Er is daar geen gedoe.
Niemand speelt de baas.
Niemand heeft een oordeel.
Niemand kijkt er op je neer.
Alles is hier één geheel.

Het leven is een kleurenspel.
Ieder zijn eigen palet.
Je mag creëren wat je wilt.
Er wordt niet op jou gelet.
Niemand zal zich aan je storen.
Niemand hoeft zich ooit te schamen.
Niemand lijkt wel iedereen.
Alles doen ze samen.

Iedereen en niemand,
De uitersten vormden een band.
Grenzen bleken te vervagen.
Een samenwerking kwam tot stand.
Dus het Land van Niemand
is ook Het Land van Iedereen?
Je kunt daar vredig leven.
Ik ga er heel graag heen.

Wanneer het water aan je lippen staat
en angst je keel dicht knijpt
Kan jij dan nog geloven
dat er een God bestaat?

Wanneer je wereld een puinhoop is,
eten en drinken ontbreekt.
Dan weet ik één ding zeker,
dat ik mijn God nu mis.

Wanneer de sirenes weer beginnen,
ik niet meer veilig ben.
Kan jij me dan vertellen
of het Licht zal winnen?

Voel jij mijn wanhoop, mijn angst en mijn pijn?
Het maakt me radeloos.
Ik zit hier in een kelder
en voel me o zo klein.

En toch …….

Wanneer het geweld soms even verstomt
en ik luister naam mijn hart.
Voel ik dat mijn God bestaat
en er ooit vrede komt.

Hoe zie jij de aarde?
Kijk eens om je heen!
Is er alleen ellende
of zie je nog iets van waarde?

Wie kan jij geloven?
Voel diep in jezelf!
Zoveel manipulatie
maar de waarheid komt eens boven.

Hoe kan jij nog blij zijn?
Luister naar je hart!
In de natuur onthaasten
maakt je zorgen immers klein.

Wie kan jij vertrouwen?
Zoek de stilte op!
Er is nog zoveel liefde
om samen te gaan bouwen.

Hoe zie jij de aarde?
Kijk maar positief!
Samen door het leven gaan
blijft steeds van grote waarde.

Ik heb een zak met zaadjes.
Wil jij daar ook wat van?
Ze zijn om uit te delen
en dienen een heel groot plan.

Een wereld in beroering.
Mensen hebben het zo zwaar.
Jouw hulp is echt wel nodig.
De zaadjes liggen klaar.

Je zaait ze met jouw liefde.
Een glimlach doet al veel.
Strooi ze overal in de wereld.
Het wordt een mooi geheel.

Wanneer de zaadjes uit gaan komen,
verdwijnt vanzelf de haat.
Liefde laat de zon weer schijnen.
Bloemen van vrede zijn het resultaat.

Er zijn zoveel woorden die we kunnen gebruiken.
Ze kunnen helen, troosten, beschadigen etc.
Denk na voordat jij je woorden uitspreekt:

Woorden van dankbaarheid.
Woorden vol verwachting.
Woorden met strijdlust.
Woorden vol minachting.

Woorden die troosten.
Woorden van rouw.
Woorden die je fluistert.
Woorden die je uitspreekt met een snauw.

Woorden die zijn als een echo.
Woorden die feliciteren.
Woorden die aanmoedigen.
Woorden die juist kleineren.

Woorden van liefde.
Woorden van verlangen.
En zijn er geen woorden,
dan zijn ze in de stilte blijven hangen.

Luister dan goed.
Want als je van die stilte houdt
ken je het gezegde:
Spreken is zilver, zwijgen is goud.