Wat zich momenteel in de wereld afspeelt, brengt veel onzekerheden met zich mee.
Alles kan van het ene op het andere moment volkomen anders zijn en kan je gedwongen worden voor jezelf de balans op te maken. Het komt dan vooral op vertrouwen aan en toen ik hier over nadacht, moest ik ineens aan een tekst denken die ik lang geleden heb opgeschreven.
Durf jij het aan?
Een dure auto, een eigen huis.
Een drukke baan en dus zelden thuis.
Vaak op vakantie, het gaat voor de wind,
maar diep in mij verborgen roept zachtjes een kind:
“Ga je met mij mee, durf jij het aan,
om hand in hand met mij voor de spiegel te staan?
En daar voor die spiegel, in het volle licht,
zie je geen masker, maar je eigen gezicht.
Je innerlijk kind, stralend als een briljant.
Jouw echte rijkdom, kom…geef me je hand.
Toe wees maar niet bang en durf het aan,
Om samen met mij voor de spiegel der waarheid te staan”.
Ik ben beroemd, een idool, een held.
Ik leef in hotels, ben welgesteld.
Ik heb geen zorgen, ik voel me bemind,
maar diep in mij verborgen huilt eenzaam een kind:
“Durf jij het aan….”?
Geestelijk sterk, maar heel veel verdriet,
Grote zorgen, je ziet het haast niet.
Ik lijk heel gelukkig, ik lijk heel blij,
Maar diep verborgen schreeuwt bezeerd een kind in mij:
“Durf jij het aan….”?
Niets meer zeker, het tij is gekeerd.
Vallen en opstaan, zo wordt het geleerd.
Dan hoor ik een stem, heel lieflijk en zacht:
Durf jij het aan,om met mij voor de spiegel te gaan staan?
Ik toon mijn emoties en roep huilend: “wacht…!
Ik ga met je mee, ik durf het aan.
Ik ga samen met jou hand in hand voor de spiegel staan.
En daar in die spiegel, in het volle licht,
zie ik geen maskers maar mijn ware gezicht.
Ik voel Zijn Liefde, stralend als een briljant.
Mijn eigen rijkdom, kom, ik geef je mijn hand.
Ik ben niet meer bang, ik durf het aan.
Ik ga samen met jou voor de spiegel der waarheid staan”.