Noodkreet

“Ik ben zo moe!” hoorde ik zeggen op het moment dat ik wakker werd en later op de dag werd er een tekst doorgegeven.
Een tekst, die diepe indruk op mij maakt. Hoe vaak betitelen wij een bepaald gedrag als ongepast en negatief, maar is het eigenlijk een noodkreet?
Laten we er voor openstaan om die “stille” kreet te horen!

NOODKREET

Ik ben zo moe,
draai overuren.
Ik krijg mijn gedachten niet meer stil.
Mijn gedrag, door niemand begrepen,
wordt wel veroordeeld
wanneer ik uit wanhoop zomaar gil.

Gevangen in mijn hoofd,
krijg ik niets meer op een rijtje.
Stemmen maken mij vaak dol.
Ik ga dan gillen,
wil wel dood zijn.
Mijn hoofd zit continu te vol.

Oh God, waar ben je?
Besta je wel?
Ik sta voor mijzelf niet meer in.
Een noodkreet naar het Allerhoogste.
Help me God,
ik wil echt een nieuw begin.

Ik ben zo moe,
draai overuren.
Dood en leven vechten met elkaar.
Ik geef nog niet op,
mijn liefde wil stromen.
Maar alleen krijg ik dit niet klaar.

Stuur mij hulp God.
Zijn er ook engelen
die mijn stemmen kunnen stillen?
Ze maken ruzie in mijn hoofd.
Vragen mij dingen,
waarvan ik uit wanhoop dan ga gillen.

Ik wil geen geheimen.
Mijn hoofd moet leeg.
Begrip is wat ik vraag.
Ik zou verder kunnen leven,
wanneer ik verlost word van de last
die ik al veel te lang draag.

Ik ben zo moe.
Een laatste noodkreet!
Help, oh help!
Hoor mij aan!
Toon mij een strohalm God,
die ik kan grijpen.
Zodat ik met mijn leven verder kan gaan.